Bir siyasal partide “değişim” kavramı, çoğu zaman tazelenme umudunu çağrıştırır.
Ancak kimi zaman bu değişim, gerçek bir politik birikimin değil, sadece koltuk devrinin adresi haline geliyor. Politik donanımdan yoksun, yalnızca parti içi dengelerin ürünü olan aktörlerin sahneye çıkışı, aslında siyasetin en kırılgan damarını oluşturur.
Bireysel Sadakatin Tecrübenin Önüne Geçişi
Siyasette bugün karşılaştığımız tablo tam da budur. Tecrübenin yerine kişisel sadakat, fikir üretiminin yerine slogan, toplumculuğun yerine bireysel çıkar hesapları…
Siyasetin İndirgenişi
Siyaset, ideolojik ve entelektüel bir emeğin ürünü olması gerekirken giderek bir tür idari beceri gösterisine indirgeniyor. Oysa yöneticilik ile siyaset arasındaki mesafe hiçbir zaman kapanmaz. Çünkü siyaset, topluma yön veren birikimin, vizyonun ve ortak aklın adıdır.
Politik Hafızanın Reddedilişi
“Yöneticilik günü, siyaset geleceği kurtarır” gerçeği ortadayken ve siyaset bilimi bu aforizmayı liste başı yaparken, ne yazık bazı siyasetçiler, kentin politik hafızasını ve birikimini reddedercesine davranıyor.
Ortak Hayal Yerine Kişisel Hesaplar
Toplumsal projeler, kent ölçeğinde kolektif yaşamı geliştirecek vizyonlar bir kenara itiliyor. Yerine, bireyselleşmiş kendi güç alanlarını parlatmaya dönük politikalar hâkim oluyor. Sonuçta kent; ortak bir hayalin değil, küçük kişisel hesapların laboratuvarına dönüşüyor.
Toplumculuğun Kaybı
Bu durumun toplumsal yansıması da derin. Siyasetin toplumculuk damarını kaybetmesi, toplumun ve parti tabanının siyasete güvenini sarsıyor. Siyaset, bireysel yükselmenin aracına dönüştükçe yurttaşın gözünde ve parti tabanda kamu yararı değil, kişisel menfaat algısı güçleniyor. Böylece siyasetin en kıymetli zemini olan dayanışma ve ortaklaşma duygusu erozyona uğruyor. Sosyal demokrasilerde bu zemine; çoğulcu, katılımcı demokrasi deniliyor.
Tehlikenin Derinleşmesi
Asıl tehlike ise burada gizli. Politik yetersizlik yalnızca kontrol edilemeyen, kötü bir yönetim doğurduğu gibi, aynı zamanda siyaset ile toplum arasındaki bağı koparıyor. Özellikle kent yönetimine ve örgütsel yönetime yönelik üretilen her bireyselci karar, halkın siyasetle arasına bir tuğla daha koyuyor. Zamanla büyüyen bu duvar, siyasetin ve kentin geleceğini gölgeliyor.
Gerçek Değişim İçin Koşullar
Gerçek bir değişim, ancak politik birikimi olan, toplumla bağı kopmamış, ortak yaşamı bireysel çıkarın üstünde tutan kadrolarla mümkündür. Siyaset, geçmişin tartışmalı döngüsüne mahkûm değildir. Ancak bu günün fotoğrafı giderek büyüyen zaafları ve giderek büyüyen bir politik boşluğu açıkça ortaya koymaktadır.
Uyarı, istek ve bir tespit
Kent yönetiminde ve yaşamında; kolektifliği ve toplumculuğu savunan bir gazeteci olarak arada bir uyarmak, siyaseti kendi zemininde görme isteğini dile getirmek gerekiyor. Bir tespitle bitirelim. İl başkanlığı kongre sürecinde yaşananlar çığırından çıkmış bir noktaya ulaşırken, birçok siyasetçinin de kimyası bozulmuş durumda. Abartmaya gerek yok, yaşam devam ediyor…
