Muğla Büyükşehir Belediye Başkanı Ahmet Aras son günlerde öyle bir iletişim stratejisi izliyor ki, insanın aklına ister istemez şu geliyor: “Her açıklama, iddialara hayat öpücüğü veriyor.” Ortada künye yok, muhatap belli değil, kaynağı da kimse üstlenmiyor. Ama Başkan, her defasında ciddiyetle kürsüye çıkıyor ya da kameraların karşısına geçiyor, yanıt üstüne yanıt veriyor. Eh, sonuç? O künye taşımayan satırlar, bu sayede kamuoyunda ömrünü uzatıyor. Bir tür dezenformasyon serumuna bağlanıyor. İşin ironisi de burada: Kamu gücünü temsil eden bir makam, görünmez faillerle aynı düzleme düşüyor. Üstelik, üslup hep onların işine yarıyor. Birileri sürekli iddialar ortaya atıyor, Başkan Aras da her defasında, “Ben buradayım” diye sahneye çıkıyor. Halbuki kural basit: “Künye yoksa, tartışma da yoktur.” Muhatabı olmayan söz, cevabı hak etmez. Aksi halde iddiaların ve iddiaların kamuda oluşturduğu dedikoduların bedavadan tanıtımına dönüşüyor.
Bu konuda gazeteci meslek erbaplarından bir çok uyarı yapıldı. “En güçlü tavır bazen suskunluktur. Çünkü susmak, ‘Ben bu oyunun parçası değilim’ demektir. Dahası, dikkatleri gerçek sorunlara ve belgeli verilere yöneltmektir” şeklinde…
Bir belediye başkanının, künyesiz ve muhatabı belirsiz yayınlara yanıt vermesi normal değildir. Tam aksine künyesi ve muhatabı olan yayınlara yanıt vermesi normal ve anlaşılır bir durumdur.
Bilirsiniz, bazen izah biter, mizah başlar. Sosyal medyanın meşhur “Traktör Dünyası” videosu da tam bu eşikte durur: Yük ağır, zemin kaygan, tecrübeli bir ses “Gaz verme! Gaz verme! Gaz verme” diye feryat eder. Sürücü inat eder, gazı arttırır ve trajikomik final gelir: Traktör tepetaklak, vagon devrik, ürünler telef.
İletişim stratejisinde bu sahnenin tercümesi nettir. Künyesiz, muhatapsız, mesnetsiz paylaşımlar… Her yanıt, onlara yeni oksijen taşır. Her açıklama, görünürlüğü bir kademe daha büyütür; sonunda gerçek değil, gürültü kazanır.
Bu yüzden Ahmet Aras’a yönelik çağrı, o videodaki sesin birebir tercümesidir: “Başkan; Cevap verme! Cevap verme! CEVAP VERME!”… Muhatabı belli olmayan iddiaya muhataplık atfetmek, yükü artan traktörün rampada gaz yemesi gibidir: Kısa bir ivmenin ardından devrilme.
Ancak Başkan Aras, uyarıları dikkate almıyor, gaz pedalına yüklenmeye devam ediyor. Cevap verdikçe künyesizlerin ayranı kabarıyor, “bir iddia daha atalım nasıl olsa Başkan yanıtlar” deniliyor.
Sevgili Başkan’ı kim gazlıyor? Yoksa kendi kendine mi gaza geliyor? Bilmiyoruz.
Bildiğimiz, halkın sürekli savunmada kalan bir lider görmek istemediği. Sürekli konuşan, açıklama yapan, sürekli “yok öyle değildi, böyleydi” diyen bir yöneticinin farkında olmadan kendi gündemini yok ettiği. İşin en tehlikeli tarafının da bu olduğu.
O yüzden Ahmet Aras’a tavsiyemiz; “Başkan direksiyon sende. Gaza yüklenme, frene bas. Vagonu devirmenin alemi yok”…
